داستان عجيب بازيگري که بوکسور حرفهاي شد

تينا تبار که در سال 1388 به عنوان يک بازيگر جوان کارش را در سينما آغاز کرد بعد از شش سال کار و انجام 9 فيلم و 4 سريال ناگهان تغيير مسيري اساسي دارد و سر از رسته بوکس درآورد. او آنقدر جدي بوکس را ادامه داد که امروز در رقابت هاي بين المللي شرکت مي کند و قرار است براي يک باشگاه در کشور اسپانيا مبارزه کند:"در حال حاضر در خانه تمرين مي کنم تا اجازه ندهم استقامت بدنم افت کند."
او پيش از اين در کشور ترکيه مبارزه کرده است:" 5 بازي براي ليگ حرفه اي ترکيه براي باشگاه بوکس حرفه اي که براي تيم فنرباغچه در مسابقات شرکت کرده بود مبارزه کردم. من براي اين باشگاه در جاهاي مختلفي مثل اوکراين و ترکيه بازي کردم و در 5 مسابقه برنده شدم."

نمايش خوب در رينگ باعث مي شود که پيشنهادي اروپايي به دستش برسد:" يک مديربرنامه فرانسوي کار من را ديد و از من خواست که با آن ها تمرين کنم. يک ماه با آن ها تمرين کردم و قرارشد به ايران بيايم کارهايم را انجام بدهم و براي يکسال به اسپانيا بروم که متاسفانه شيوع کرونا فعلا مانع از اين سفر شده است. اسپانيا که در وضعيت قرمز است و باشگاه ها هنوز بازنشده اند اما من اينجا درخانه وسايلي مثل کيسه و ميت و . دارم و روز دوبار تمرين مي کنم."

او که در 27 سالگي ورزش بوکس را به شکل حرفه اي شروع کرده است در 33 سالگي هنوز انگيزه زيادي براي ادامه اين ورزش سنگين دارد:" تا وقتي بدنم توانايي داشته باشم از اين ورزش لذت مي برم. خيلي ها به من مي گويند که در 27 سالگي بوکسور شدن کار محالي است. کساني که در اين حرفه هستند معمولا 10-15 سال کار مي مي کنند و از آماتور شروع کرده و بالا مي آيند و به قهرماني مي رسند. براي خود من مبارزه و تمرين دو داستان جدا هستند. هر مبارزه که انجام مي دهم آنقدر تجربه به دست مي آورم که انگار يک آدم ديگري هستم. چشمهايم باز مي شود. همزمان بايد تاکتيک را هم به تکنيک در مبارزه اضافه کنم ."

اما اينکه چطور يک بازيگر چنين مسيري را انتخاب مي کند نيز مي تواند جالب توجه باشد:" 5 سال پيش قراربود نقش دختر رزمي کار را بازي کنم ، گفتم خودم مي روم مشت زدن را ياد مي گيرم و در حين يادگيري بود که عاشق کاراکتر شدم. من تازه با يک وجه از وجود خودم روبرو شدم. جامعه، خانواده، پدر و مادرم و زندگي از من يک جنگجو ساخته بود که خودم خبر نداشتم. با خودم گفتم بايد اين کاراکتر را بسازم. زندگي با اين شخصيت را بيشتر از زندگي با شخصيت قبلي دوست داشتم که در آن ده سال از عمرم را گذاشته بودم. درمسير ساختن اين کاراکتر به اين نتيجه رسيدم که بايد آن قهرمان را پيدا کنم و به خودم ثابت کنم که چيزي درونم هست که به هر آنچه بخواهد مي تواند برسد." 

و هدف او کمربند قهرماني در يک تورنمنت معتبر بين المللي است. البته که مثل هر بوکسور ديگري اين يک مسير سخت و پردرد است؛ مسيري که از ميان مشت هاي قدرتمند حريفاني مي گذرد که مي خواهند توي رينگ او را از پا در بياورند. ضربات سنگيني که به بدن و صورت برخورد مي کند و در نهايت اولين موضوعي را که تحت تاثير قرار مي دهد زيبايي است، يکي از ابزارهاي مهم بازيگري:" بله بازيگر به چهره اش وابسته است چون وسيله کارش است. يک روز يکي از دوستانم اين سوال را پرسيد که نگران نيستم که چهره ام در مسابقات و براثر ضربات زيبايي اش را از دست بدهد و من جوابي به او دادم که هنوز هم به آن معتقدم؛ من تا زماني از سرمايه اي استفاده کردم که خداوند در اختيارم گذاشته بود و خودم هيچ نقشي در بوجودآوردنش نداشتم ، بله معروف و مشهور و پولدارمي شدم و احترام داشتم. اما براي من اعتماد به نفس مهم است. پول و ثروت و احترام و شهرت شايد خيلي ها فکر کنند که باعث آرامش مي شود اما براي من چيزي نبود که خوشحالم کند.آرامش من زماني وجود دارد که از خودم راضي باشم، چيزي که ساخته ام را دوست داشته باشم و اعتماد به نفس واقعي داشته باشم. بوکس چيزي را به من داد که سينما نداد. موفقيت در بوکس مثل سينما آسانسوري نيست. در بوکس بايد تمرين ، پشتکار و تلاش داشته باشيد تا موفق شويد و شانس نمي تواند يک شبه شما را به موفقيت برساند."

او در اين رابطه که بوکسور ها معمولا بيني و فکشان دچار آسيب مي شود گفت:" هرچيزي يک بهايي دارد. براي اينکه بتوانيد واقعا به موفقيت برسيد نبايد هيچ وابستگي داشته باشيد. وابستگي مانع پيشرفت مي شود. من ياد گرفتم به هيچ چيزي حتي چهره ام نبايد وابسته باشم. بايد عاشق خودت باشي و من اين را در بوکس فهميدم و هر روز لمسش مي کنم."

به سينما فکر نمي کنم

تينا تبار اما در اين سال ها ارتباطش با سينما و کار بازيگري قطع بوده است:" نمي توانم به سينما فکر کنم. از زماني که تصميم گرفتم کار نکنم پيشنهادها بيشتر و دستمزدها بالاتر رفته است. الان هدفم اين است که چيزهايي که در اين مسير يادگرفتم را به جامعه نسل بعد و حتي قبل از خودم انتقال بدهم. در ميان دختران همنسل من خيلي ها نااميد و بدون هدف هستند اما من با تصويرسازي براي خودم و رسيدن به آن اثبات کردم که مي توانيم به خواسته هايمان برسيم. مي خواهم از طريق ورزش به دخترها انگيزه بدهم. من آدم اينستاگرام نيستم. فالوورهايم از 1.5 ميليون به 600 هزارنفر رسيده است چون فعاليتي براي جذب مخاطب نکردم. فقط سعي مي کنم در آنجايي که مي توانم انرژي مثبت به مخاطبانم بدهم."

هر مشت يک تجربه است

فلسفه بوکس اما ضربه زدن به حريف با هدف از پا در آوردن او است. ضربات سنگين مشت در طول مسابقه براندام و صورت بوکسورها وارد مي شود و اين باعث شده تا بوکس يکي از سنگين ترين ورزش ها باشد:" هر آدمي در زندگي اش مشت مي خورد . رينگ بوکس شبيه عرصه زندگي است. اينکه چطور بتواني در برابر اين مشت ها مقاومت کني و دوام بياوري مساله اصلي است. بوکس به اندازه شطرنج به فکر نياز دارد، بايد دفاع و حمله کني و استراتژي و سبک داشته باشي. در نهايت هم ياد مي گيري که شکست هم جزئي از موفقيت است."

با اين وجود خيلي ها معتقدند که بوکس ورزش خشني است:" نه فقط بوکس مي توان تمام ورزش هاي رزمي را خشن تلقي کرد. من اما مي خواهم از خودم يک دختر ، يک مادر و يک الگوي قوي بسازم. دلم مي خواد دخترين سرزمينمان نه فقط از بوکس از هر کاري که به آن عشق مي ورزند بتوانند مسيرشان را پيدا کنند. با خيلي از آدمهايي که تا به حال نديدم در اينستاگرامم صحبت مي کنم ، مي بينم که ورزش را شروع کردند يا وزن کم کرده اند و اين در زندگي شان تاثيرمستقيم گذاشته است انگيزه مي گيرم."

دنيايم عوض شد

اما بوکس به عنوان يک ورزش سنگين و جدي مي تواند زندگي يک دختر بازيگر را کاملاتغيير بدهد:" همه چيز تغيير کرد، لباس پوشيدنم و حرف زدنم کاملا عوض شد. چند روز پيش به يک دفتر سينمايي رفتم و يک تهيه کننده را بعد از 5 سال ديدم و مي گفت باورم نمي شود که تورا قبلا مي شناختم. براي من نقشي در نظر داشت اما همانجا نقش را عوض کرد."

او افزود:" با اينحال تا زماني که خودم لذت ببرم مبارزه مي کنم. مشت مي خورم اما به مشت فکر نمي کنم. من مسابقات تا حالا ناک اوت نشدم اما ضربات سنگيني خورده ام و اين ها برايم هربار تجربه و درس است."

تبار در ادامه گفت:" خيلي دوست دارم که دختراني که مثل من عاشق بوکس هستند بتوانند راهشان را پيدا کنند، من اهل ناله کردن نيستم اما خيلي سختي کشيدم تا بتوانم خودم را بسازم و حالا به اين اعتماد به نفس رسيده ام که هرکاري را بخواهم بکنم حتي اگر شرايطش نباشد آن را بوجود بياورم. با توجه به محدوديت هاي زياد و رشته اي که در ايران توجهي به آن نشده کار کردم و خوشحالم که مربيانم مي گويند که به خاطر علاقه و پشت کارم مي توانم به هدفم برسم."

او در اين ارتباط که خانواده اش چقدر موافق يا مخالف بودند که بازيگري  را رها کند و به سمت بوکس برود گفت:" پدرم من را از کودکي منوچهر صدا مي کرد. با پدرم به استاديوم مي رفتم و دربي را نگاه مي کردم. خانواده ام با من صحبت کردند اما مانعم نشدند. آن ها به من ماهي گيري ياد دادند و گفتند برو خودت بساز و آن آدمي که دوست داري شو."

او تمام وقت و تمرکز و انرژي اش را معطوف به بوکس کرده و 5 سال است در دنياي بوکسورها زندگي مي کند:" هيچ رفيق سينمايي ندارم.  ورزش کردن باعث مي شود که چيزهايي در وجود خودت پيدا کني که در شرايط عادي از آن ها بي خبر هستي. عاشق خودت مي شوي. مهران مديري از ميهمانانش هميشه سوال مي کند که عاشق شده ايد؟ سوال خوبي است و جواب من اين است که عاشق خودم شده ام الان يک شعار دارم "هر چي تو مخته، تو مشتته." "

مثل بعضيها استقلالي نيستم ولي با پرسپوليس امضا کنم

داستان عجيب بازيگري که بوکسور حرفهاي شد

احمد موسوي: ميخواهم با استقلال خداحافظي کنم، بگوييد انشاالله

قصه طولاني و تلخ يک فوتباليست خوش قيافه